31. Pieśni szarej godziny: Monika Opalińska o elegiach staroangielskich

W nowym odcinku przedstawiamy rozmowę z dr hab. Moniką Opalińską z Instytutu Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego, specjalistką od języka staroangielskiego i autorką przekładów średniowiecznych poematów. Rozmawiamy o cyklu elegijnych wierszy Pieśni szarej godziny, które Monika Opalińska opublikowała w 2013 roku nakładem Wydawnictw Uniwersytetu Warszawskiego. 

 

Oto sam pieśń prawdziwą zaśpiewam, o drogach mych opowiem, jak w dniach ciężkiej próby nielekkie niosłem brzemię. Poznałem smak goryczy i niepokój serca, w łodzi odkryłem miarę rozpaczy i smutku.

("Żeglarz", 1-5)

Wiersze pochodzą z tzw. Kodeksu z Exeter: bezcennego zabytku piśmiennictwa wpisanego przez UNESCO na listę najważniejszych dóbr kulturowych ludzkości.

Te ponadtysiącletnie teksty są osadzone w świecie, który językowo i kulturowo wydaje się odległy od współczesności. Jednak ze średniowiecznymi Anglami i Sasami łączy nas niespodziewanie wiele.

Rozmowa dotyczyła języka i kultury Anglii sprzed podboju normańskiego (1066): staroangielskiej poetyki, współistnienia elementów pogańskich i chrześcijańskich w tekstach z epoki, realiów życia w średniowieczu, ale też pracy nad przekładem naukowym oraz warunków umowy z wydawnictwem.  

Wywiad przeprowadził 21 maja 2019 roku Piotr Szymczak.

^{Na ilustracji (Wikimedia Commons) zapinka z pochówku w Sutton Hoo, gdzie w zakopanym okręcie złożono szczątki możnowładcy z VII w. (przypuszczalnie Raedwalda, króla Anglów).}